انسداد عروق یکی از دلایل عمده مرگ و میر و عوارض است. انسداد رگهای خونی می تواند منجر به عوارضی ترومبوتیک مانند انفارکتوس میوکارد ، سکته مغزی ، ترومبوز وریدی عمیق ، بیماری انسداد محیطی و آمبولی ریوی شود. تحقیقات برای طراحی یک داروی ترومبولیتیک ایده آل با کمترین خطر در حال انجام است.  با وجود اینکه لیز لخته قوی با استفاده از داروهای تأیید شده ترومبولیتیک مانند آلتپلاز ، reteplase ، استرپتوکیناز ، tenecteplase و برخی دیگر عوامل فیبرینولیتیک قابل دستیابی است ، اشکالاتی نظیر هزینه بالای تولید ، خونریزی سیستمیک ، خونریزی داخل جمجمه ، انسداد مجدد رگ توسط لخته های ثانویه غنی از پلاکت و جمع شده ثانویه ، و ویژگی غیر فیبرینی وجود دارد. در مقایسه استافیلوکیناز باکتریایی ، یک فعال کننده پلاسمینوژن با اندازه کوچک جدید است ، برخلاف استرپتوکیناز باکتریایی ، مانع تخریب سیستمیک فیبرینوژن می شود وخطر خونریزی شدید را کاهش می دهد. کمپلکس پلاسمین استافیلوکیناز محدود فیبرین مقاومت بالایی را به مهار آلفا-2آنتی پلاسمین نشان می دهد. تاافیلوکیناز این پتانسیل را دارد که به عنوان یک عامل ترومبولیتی امیدوار کننده  با خواص تولید مقرون به صرفه و کمترین عوارض جانب در نظر گرفته شود